-Wpatrując się w ikonę odczuwa się mocniej obecność Boga, odczuwa się harmonię, doznaje się piękna, ale malując – pisząc ikonę przeżywa się tak bardzo, przebywa się w innej przestrzeni, gdzie jest ciepło, piękno i miłość… Ikony maluję z wdzięczności za każdy dobrze przeżyty dzień, za cudownych ludzi wokół siebie. Ikony piszę bo w tym odnajduję radość i spokój… - powiedziała zgromadzonym gościom w zawojskiej Galerii na Uciechę podczas wernisażu wystawy Małgorzata Stańdo.

Z zawodu Małgorzata Stańdo jest nauczycielem matematyki i wychowawcą salezjańskim. Przez 17 lat związana pracą z Salezjanami w Czarnym Dunajcu. Tam też zrodziła się jej fascynacja ikonami. Próbowała malować na szkle, akwarelą, farbami akrylowymi i olejnymi, zdobić decoupage, szydełkiem i wyplatać sweterkowe cuda. Jednak najpiękniejsza i najtrudniejsza jest dla niej praca nad ikoną – ponadczasowym fenomenem sztuki sakralnej. Ikony tak bardzo urzekają swoim pięknem i tajemnicą, blaskiem złota i ciepłem koloru.

Ukończyła warsztaty ikonopisania w Wadowicach pod kierunkiem Barbary i Krzysztofa Cudo oraz w Krakowie u Jezuitów pod kierunkiem Ojca Zygfryda Kota z Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Sztuki Sakralnej.

Wydarzenie uświetnił zespół regionalny Okovita.