Rozdanie nagród za działalność w dziedzinie kultury

Jednym z punktów czwartkowej sesji Rady Powiatu było wręczenie Nagród Starosty Suskiego za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania kultury i ochrony dziedzictwa kulturowego oraz honorowego tytułu „Mecenas Kultury Powiatu Suskiego za rok 2016".

Sylwetki nagrodzonych przedstawił Janusz Kociołek - Naczelnik Wydziału Kultury, Kultury Fizycznej, Turystyki i Promocji.

Nagrody wręczali starosta suski Józef Bałos oraz Ryszard Hadka przewodniczący Rady Powiatu Suskiego i jego zastępca Tomasz Spannbauer.

Tytułu „Mecenas Kultury Powiatu Suskiego za rok 2016" otrzymał STANISŁAW GRYGIEL ur. 10.12.1934 r. w Zembrzycach, w Krakowie ukończył studia filozoficzne i filologiczne a na Katolickim Uniwersytecie w Lublinie w 1965 r. uzyskał doktorat z filozofii. Był uczniem i doktorantem ówcześnie księdza biskupa Karola Wojtyły. W latach 1966 – 1967 studiował filozofię na Katolickim Uniwersytecie w Louvain w Belgii. Od roku 1963 do 1980 był redaktorem miesięcznika „Znak” w Krakowie, wykładał też filozofię na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie. Od 1980 roku mieszka wraz z małżonką Ludmiłą w Rzymie, gdzie jest profesorem filozofii człowieka (obecnie już emerytowanym) w Papieskim Instytucie Jana Pawła II przy Papieskim Instytucie Laterańskim.

W latach 1980-1983 był dyrektorem Polskiego Instytutu Kultury Chrześcijańskiej. Był także konsultorem Papieskiej Rady ds. Rodziny. Jako wykładowca pracował w USA oraz w Szwajcarii. Jest współzałożycielem włoskiego kwartalnika „II Nuovo  Areopago”. Stanisław Grygiel jest autorem szeregu esejów i artykułów, tłumaczonych na różne języki i opublikowanych w Europie, w Ameryce i w Azji. Wydanych zostało również kilka książek autora, z których w Polsce ukazało się pięć: „W kręgu wiary i kultury” (Warszawa, 1990), „Kimże jest człowiek?” (Kielce, 1995), „Ojczyzna jest zawsze trochę dalej” (Kielce, 1998), „Jestem, więc modlę się” (Poznań, 2012), „Na ścieżkach prawdy. Rozmawiając z Janem Pawłem II” (Poznań, 2013). Ta ostatnia wydana została także we Włoszech i w USA.
W roku 1976 Stanisław Grygiel został laureatem Nagrody Pokojowej im. Maksymiliana Kolbego-Reinholda Schneidera.
W tym roku profesora oraz jego małżonkę Ludmiłę Grygiel uhonorowano nagrodą główną FENIKS Stowarzyszenia Wydawców Katolickich.
Państwo Ludmiła i Stanisław Grygiel należeli do grona przyjaciół Jana Pawła II.

Profesor Stanisław Grygiel to zasłużony dla kultury chrześcijańskiej polski filozof, filolog i wykładowca. Jego działalność na rzecz obrony wartości chrześcijańskich mająca wymiar ogólnoświatowy jest również działalnością na rzecz naszego, znanego profesorowi, bo z niego wyrósł, lokalnego dziedzictwa kulturowego ukształtowanego przez kulturę chrześcijańską.

Nagroda Starosty Suskiego za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania kultury i ochrony dziedzictwa kulturowego otrzymali:

MARIAN BUCAŁA
Urodził się 10 maja 1937 r. w Suchej Beskidzkiej, gdzie na Bucałówce mieszka do dzisiaj. Zaczął rzeźbić już w dzieciństwie. W swoich pracach wykorzystuje głównie drewno brzozowe, z którego tworzy ludzkie postaci na kształt tych zapamiętanych z lat dzieciństwa – zwykłych, prostych, często biednych mieszkańców wiejskich chałup. Dopracował się własnego, rozpoznawalnego, naśladowanego już stylu, którego charakterystyczną cechą jest wykorzystanie naturalnego ukształtowania drewna brzozowego z zachowaniem części kory. Jego rzeźby nazywane „bucałkami” prezentowane były na wielu wystawach i otrzymywały nagrody na konkursach sztuki ludowej i nieprofesjonalnej zarówno w Polsce m.in. w Wadowicach, Bielsku-Białej, w „Piwnicy pod Baranami” w Krakowie, jak i zagranicą: m.in. w Chicago i w Sztokholmie. Stała autorska ekspozycja rzeźb twórcy, na którą składa się 80 prac, znajduje się w Ośrodku Kultury Leśnej w Gołuchowie w Wielkopolsce. Marian Bucała jest też autorem Drogi Krzyżowej i rzeźbionego wystroju wnętrza drewnianego kościółka w Obroczy w gminie Zwierzyniec. W przeszłości był też organizatorem plenerów rzeźbiarskich. Poplenerowe prace przez lata zdobiły skwery w Suchej Beskidzkiej. Jego rzeźby znajdują się w wielu prywatnych kolekcjach na całym świecie.
Obecnie Marian Bucała poświęcił się spisywaniu swoich wspomnień z lat dzieciństwa i młodości. Wspomnienia te, które wcześniej zawierał w tworzonych przez siebie rzeźbach teraz przelewa na papier. W powstającym cyklu nowel opisuje historie z przeszłości, związane głównie z rodzinną Bucałówką.
Oprócz działalności twórczej Marian Bucała był od lat zaangażowany w działalność społeczną i patriotyczną. Jest m.in. pomysłodawcą i wykonawcą Pomnika Milenijnego, upamiętniającego Jubileusz 1000-lecia Chrztu Polski i Powstania Państwa Polskiego, postawionego w 1966 roku w Ponikwi oraz inicjatorem wmurowania wykonanej przez siebie mosiężnej tablicy poświęconej marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu, umieszczonej na budynku dawnego magistratu w Suchej Beskidzkiej.

Marian Bucała jest twórcą, który wypracował swój niepowtarzalny, regionalny styl rzeźbiarski na stałe już wpisany w dziedzictwo kulturowe Podbabiogórza. Jest też skarbnicą wiedzy na temat różnych aspektów dziedzictwa kulturowego suskiej Małej Ojczyzny.

LEŚNIAK BOGUMIŁA
Bogumiła Leśniak urodziła się w Suchej Beskidzkiej, gdzie mieszka do dzisiaj. Pracuje jako nauczyciel w szkole w Stryszawie. Uprawia rzeźbiarstwo, malarstwo na szkle, zajmuje się też zabawkarstwem. Rzeźby, które wykonuje w drewnie, odtwarzają sceny z życia ludzi na wsi. Obrazy na szkle poświęcone są najczęściej tematyce sakralnej. Drewniane zabawki to różnej wielkości i różnych gatunków malowane ptaszki. Bogumiła Leśniak rzeźbić zaczęła w 1984 r. Obecnie swoje umiejętności przekazuje zarówno uczniom podczas zajęć i prelekcji, jak i najbliższym, którzy pomagają jej w twórczej pracy. Jest członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Jej prace prezentowane były na wielu wystawach w kraju m.in.: w Krakowie, Bielsku-Białej, Żywcu, Kielcach, Dobczycach, Suchej Beskidzkiej i zagranicą w Niemczech, Austrii i Hiszpanii. Otrzymała kilka znaczących nagród (za m.in.: II miejsce w II Ogólnopolskim Konkursie na Zabawkę Ludową (Kielce, 1994), II miejsce na Międzynarodowym Konkursie Zabawki „Ptaki” (Bielsko, 1999), III nagroda w Międzynarodowym Konkursie „Przyjaciele naszego dzieciństwa” (Bielsko, 2001), III nagroda w Międzynarodowym Konkursie Zabawki i Form Zdobniczych „Fantastyczna Fauna i Flora” (Bielsko, 2002). Prace artystki znajdują się w Muzeach Etnograficznych w Toruniu i w Nowym Sączu, w Muzeum Zabawkarskim w Kielcach oraz w wielu prywatnych kolekcjach na całym świecie.
W roku 2008 Bogumiła Leśniak została wyróżniona odznaką honorową "Zasłużony dla Kultury Polskiej" nadaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Dwukrotnie otrzymała dyplom honorowy za zasługi dla zachowania dorobku kultury polskiej przyznany przez Fundację „Cepelia”, a w roku 2016 roku uhonorowano ją medalem za szczególny wkład w rozwój sztuki ludowej i rękodzieła artystycznego przyznany z okazji 40 Międzynarodowych Targów Sztuki Ludowej w Krakowie.                            

Bogumiła Leśniak ma szczególne zasługi w pielęgnowaniu i popularyzacji dziedzictwa kulturowego Podbabiogórza. Na miejscu odbywa się to głównie poprzez przekazywanie wiedzy o tradycji oraz umiejętności rękodzielniczych uczniom i uczestnikom prelekcji tematycznych. Na zewnątrz natomiast od wielu lat promuje podbabiogórską sztukę  na największych targach i imprezach folklorystycznych m.in. na: Międzynarodowych Targach Sztuki Ludowej w Krakowie, Targach Sztuki Ludowej w Kazimierzu Dolnym, Tygodniu Kultury Beskidzkiej i Tatrzańskiej Jesieni w Zakopanem.

MARCIN LEŚNIAKIEWICZ
Urodził się i mieszka w Suchej Beskidzkiej. Absolwent studiów historycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 2000-2014 pracował w Starostwie Powiatowym w Suchej Beskidzkiej, a obecnie prowadzi własną działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług przewodnickich oraz organizacji wycieczek. Jest przewodnikiem beskidzkim oraz przewodnikiem terenowym po województwie małopolskim. Pełni też funkcję prezesa Koła Przewodników Beskidzkich i Terenowych im. Wawrzyńca Szkolnika przy Oddziale "Ziemi Babiogórskiej" Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Suchej Beskidzkiej oraz wiceprezesa tego Oddziału.
Marcin Leśniakiewicz jest autorem lub współautorem wielu opracowań poświęconych historii i dziedzictwu kulturowemu naszego regionu. Do najważniejszych publikacji z tego zakresu należą:
„Babia Góra i okolice. Przewodnik po obszarze Stowarzyszenia Gmin Babiogórskich”, „Śladami Komorowskich po Suchej Beskidzkiej”, „Zespół zamkowo-parkowy”, „Zespół kościelno-klasztorny”, „Miejski Szlak Historyczny”, „Parafia w Suchej Beskidzkiej”, „Dziedzictwo kulturowe Podbabiogórza. Tradycje i folklor”, „Dziedzictwo kulturowe Podbabiogórza. Zabytki”, „Turystyczne atrakcje Podbabiogórza”, „Sądownictwo w Państwie Suskim w XVII-XVIII wieku” oraz „Dawne narzędzia tortur i kar” i ostatnio wydana pozycja "W sferze sacrum. Kapliczki, figury i przydrożne krzyże Ziemi Suskiej". Jest również autorem artykułów, publikowanych m.in. w takich wydawnictwach, jak: "Rocznik Babiogórski" czy "Zeszyty Suskie".
Jest współautorem wystaw tematycznych poświęconych historii i dziedzictwu tzw. państwa suskiego organizowanych w Muzeum Miejskim Suchej Beskidzkiej. Uczestniczył w inwentaryzacji kapliczek z obszaru powiatu suskiego i gmin ościennych przeprowadzonej przez Muzeum Miejskie Suchej Beskidzkiej.
Obok historii, jego pasją są góry, ale jest też inna, mniej znana sfera jego aktywności. Jest nią działalność muzyczna. Marcin Leśniakiewicz od ubiegłego roku współpracuje z zespołem muzycznym "Tomasz Wolak Rock Band", śpiewając w nim głównie kompozycje Andrzeja Zielińskiego - lidera zespołu Skaldowie, którego jest znanym fanem. Był m.in. organizatorem I Ogólnopolskiego Zlotu Fanów Zespołu Skaldowie w Suchej Beskidzkiej w 2007 r. oraz X edycji tego zlotu, który odbył się w Stryszawie w 2015 r.

Marcin Leśniakiewicz ma duże zasługi dla upowszechniania wiedzy o historii i dziedzictwie kulturowym Podbabiogórza, zarówno wśród mieszkańców naszego powiatu, jak również w szerszym, ponadlokalnym wymiarze. Jego działalność przyczynia się w wymierny sposób do szeroko rozumianej ochrony tego dziedzictwa.