Systemy emerytalne w różnych państwach są odmienne. Mogą różnić się pod względem zasad obliczania wysokości emerytury, czy też warunków jej przyznawania. Dzięki umowom międzynarodowym o zabezpieczeniu społecznym osoby, które wykonywały pracę za granicą i swoje życie zawodowe dzieliły między różne państwa, mają zapewnioną ochronę i mogą skorzystać z zasady sumowania okresów ubezpieczenia – jeśli pracowały w krajach Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz w Szwajcarii.
Obowiązują przepisy wspólnotowe – każdy kraj wypłaca część świadczenia proporcjonalnie do przepracowanego okresu. Istotne tu jest zsumowanie odpowiedniego okresu składkowego – w Polsce jest to 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, sprawdź, jakie są wymogi w Holandii – wejdź na stronę GoWork.pl.
W przypadku podjęcia pracy w innych krajach niż wyżej wymienione, znaczenie mają odrębne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym, które Polska zawarła m.in. z Kanadą, Stanami Zjednoczonymi czy Australią. W wielu sytuacjach również obowiązuje podobny system emerytalny, który zakłada sumowanie okresów ubezpieczenia, jednak, żeby upewnić się, w jaki sposób naliczać emeryturę, warto zasięgnąć indywidualnej porady w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, szczególnie gdy chodzi o mniej popularne kierunki zarobkowe.
Żeby móc otrzymać emeryturę za pracę w kilku krajach, należy złożyć odpowiedni wniosek w kraju zamieszkania lub w państwie, w którym miało miejsce ostatnie zatrudnienie. Jeśli szukasz pomocy w tym, jak napisać pismo dotyczące przejścia na emeryturę, wejdź na tę stronę: https://www.gowork.pl/poradnik/4/prawo-pracy/podanie-o-przejscie-na-emeryture-wzor-pisma-do-pracodawcy/.
W Polsce dokumenty o otrzymanie świadczenia emerytalnego kieruje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. ZUS jako instytucja łącznikowa na podstawie europejskich przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego przesyła zgłoszenia do odpowiednich urzędów w innych krajach.
Ponieważ każdy kraj ma swoje zasady dotyczące obliczenia emerytury, jeśli pracowało się w różnych państwach, trzeba dokładnie przeanalizować tryb przyznawania świadczenia w każdym z tych miejsc. Państwa, w których osoba była ubezpieczona, wyznaczają wysokość poszczególnych części emerytury. Przy tym znaczenie ma okres płacenia składek, wysokość zarobków, od których pobierano ubezpieczenie i specyfika systemu emerytalnego danego państwa.
Okresy pracy ze wszystkich państw są sumowane i obliczane, jest świadczenie proporcjonalne, które jest dostosowane do czasu ubezpieczenia w danym państwie. Jeżeli warunki do otrzymania emerytury krajowej są spełnione, niezależnie od okresów pracy za granicą, organ emerytalny wyliczy także tzw. świadczenie niezależne. Świadczenie proporcjonalne i niezależne zostają porównywane, by przyznać wyższą emeryturę.
Artykuł Partnera.