Uzdatnianie wody za pomocą chloru uchodzi za jedną z najtańszych metod, a jednocześnie technologia ta wydaje się najbardziej rozpowszechniona. Stosują ją powszechnie wodociągi miejskie, pływalnie czy baseny. Chlorowanie może obejmować użycie środków w takich jak podchloryn sodu, którego roztwór uzyskuje się poprzez przygotowanie odpowiedniego jego stężenia dzięki urządzeniu zwanym chloratorem. Do chlorowania służyć może też dwutlenek chloru, który generowany jest z kolei poprzez generator dwutlenku chloru. Za pomocą tego urządzenia dwutlenek chloru produkowany jest zwykle na bazie kwasu chlorowodorowego i roztworu chlorynu sodowego, przy czym obie substancje występują tutaj w formie rozpuszczonej. Dozowany do wody dwutlenek chloru jest substancją, która niszczy bakterie, wirusy i grzyby, ponieważ posiada silne właściwości utleniające. Kiedy w wyniku oksydacji powstałe cząsteczki chemiczne przenikają do komórek różnych patogenów, uszkadzają je, powodując ich unieszkodliwienie.
Dezynfekcja wody dzięki rozpuszczaniu w niej ozonu gazowego to kolejna metoda uzdatniania wody, szczególnie basenowej. Ozon w tym przypadku generuje się w urządzeniu zwanym ozonatorem. Ozon zabija w wodzie drobnoustroje. Najlepiej sprawdza się w przypadku wody zimnej i o odczynie obojętnym, czyli kiedy jej pH = 7. Aby poddać dezynfekcji wodę w zastosowaniem ozonowania, wystarczy, że woda, zostanie nasycona ozonem już przez około 10 minut w ilości 4 g ozonu na metr sześcienny. Podobnie jak w przypadku chlorowania, patogeny zostają poddawane wówczas utlenianiu. Szacuje się, że ozonowanie bywa jeszcze bardziej skuteczne w neutralizowaniu zanieczyszczeń, jednak pierwiastek dość szybko ulega rozpadowi. Skuteczne jest w wodzie o stosunkowo niskiej temperaturze, przeprowadzanie ozonowania w wodzie ciepłej raczej mija się z celem.
Woda zawiera w sobie jony wapnia, które są naturalnym jej składnikiem. Niestety, związki wapnia wpływają na tzw. twardość wody, która nie pozostaje z kolei bez niekorzystnego znaczenia np. dla urządzeń mających kontakt z wodą. Duża zawartość jonów wapnia, a więc wysoka twardość wody to ryzyko tworzenia się kamienia kotłowego. A ten z kolei może prowadzić do awarii, szczególnie jeśli tworzy się w środowisku pracujących urządzeń przemysłowych. Aby zminimalizować ryzyko powstawania kamienia, stosuje się zmiękczacze wody. Zmiękczanie zachodzi dzięki złożu jonowymiennemu i jego właściwościom wymiany jonów wapnia na jony sodu, co skutkuje tym, że woda przestaje cechować się wysoką twardością. Najprostsze zmiękczacze mają zastosowanie w gospodarstwach domowych, natomiast wielokolumnowe stacje zmiękczania wody instaluje się w przemyśle, który wymaga właśnie takich rozwiązań.
Filtrowanie wody można przeprowadzać na wiele sposobów — od zastosowania filtrów mechanicznych, które odseparowują z cieczy fizyczne zabrudzenia, przez filtrację węglem aktywnym, aż po wykorzystywanie tzw. odwróconej osmozy. Węgiel aktywny często stosowany jest w przypadku filtrów wody pitnej w dzbankach. Właściwości węgla, w tym jego struktura idealna do adsorbowania zanieczyszczeń powoduje, że zatrzymuje on na powierzchni mikrocząsteczki, których chcemy pozbyć się z wody. Z kolei zastosowanie odwróconej osmozy polega na filtrowaniu wody przez półprzepuszczalne membrany. Za sprawą odpowiedniego ciśnienia, niektóre cząsteczki przechodzą przez membranę do roztworu o mniejszym stężeniu, gdzie zanieczyszczenia zostają, mówiąc obrazowo, odsączone z cząsteczek wody. Ta metoda filtrowania pomaga pozbyć się nie tylko zanieczyszczeń bakteriologicznych, ale też np. metali ciężkich.
Niezależnie od rodzaju systemu i technologii uzdatniania, pierwszym krokiem efektywnego kondycjonowania jest zawsze badanie wody. Jest ono niezbędne w ustaleniu, jakie są rzeczywiste jej parametry i możliwe środki zaradcze jeśli chodzi o uzyskanie cieczy o określonych parametrach. Na rynku funkcjonują profesjonaliści jak granimex.com.pl, którzy na życzenie klienta badają próbki wody, a na podstawie uzyskanych wyników dobierają odpowiednie metody uzdatniania.
Artykuł Partnera